mozambique

Mocuba, 10 april 2010

Ik ben intussen een beetje geacclimatiseerd, zover dat hier kan want het is hier verschrikkelijk heet. Voor de tijd van het jaar zou het regelmatig moeten regenen. Donderdag hadden we 2 plensbuien maar veel te weinig. Ik denk dat het zo’n 40 graden is, echt te heet voor een nederlander.

Vorig verslag heb ik beloofd jullie het verhaal achter Feliz, onze kleine “koning” te vertellen. Een aantal van jullie kennen dit verhaal al van de verslagen van Artina die hier in februari was. Feliz is geboren op 12 september 2009, zijn moeder is bij zijn geboorte overleden en Feliz bleef achter bij zijn oma, Magdalena Feliz. Oma is erg ziek, zij heeft chronische malaria en daardoor een hele grote mild, het is net of ze 6 maanden zwanger is, ze heeft ook 2 breuken. Oma woonde ver in de bush ongeveer 6 dagen lopen bij Bernadette vandaan. De eerste dagen van Feliz’ leven moest ze 6 km lopen om hem bij iemand anders aan de borst te leggen. Dat was voor haar niet te doen. Ze verkocht haar kleine oogst en kocht er vervolgens een blik melkpoeder voor. Ze had via via gehoord dat er vlak bij Mocuba een “witte’ vrouw woont die babies voorziet van melkpoeder en ook weet hoe je dat moet gebruiken, want ook dat wist ze niet. Oma wilde naar Bernadette toe, maar dat is 6 dagen lopen en oma is heel ziek. Iedereen lachte haar uit en zei, jij bent gek, dat ga je nooit halen, je bent zwak en zult samen met je kleinzoon sterven onderweg. Maar oma zei ik sterf liever aan de kant van de weg,dan dat mijn kleinzoon straks in mijn armen sterft, en ze ging. Ze liep 3 dagen door de bush en sliep met Feliz in de open lucht en gaf Feliz melk van het ene blik melkpoeder dat ze had gekocht van haar oogst. Na 3 dagen kwam zij op een doorgaande weg terecht en kreeg wat geld van iemand, vervolgens kreeg ze voor dat geld een lift naar Bernadette. Toen ze bij Bernadette bij de poort kwam durfde ze niet naar binnen en blijf daar staan, Bernadette werd gewaarschuwd dat er een vrouw met baby voor de poort stond. Oma was er heel slecht aan toe en zag groen en geel van ellende. Met Feliz ging het wel goed. Oma is hier nog steeds, het gaat een stuk beter met haar, maar ze blijft wel ziek. En sommige dagen kan ze echt helemaal niets. Feliz is inmiddels de “koning” van het terrein. Hij is een echte charmeur en het lievelingtje van Bernadette. Het is wel de bedoeling dat oma geopereerd gaat worden, maar wanneer en hoe das nog een raadsel De zoon van oma woont ook hier om haar te helpen, hij is 11 jaar en heet Azeu, echt een schatje en een pienter ventje en heel beleefd. Hij doet alles zelf, wast zijn eigen kleding, hij heeft alleen een schooluniform 2 broeken en 2 shirt. Ik denk dat ik hem maar eens mee ga nemen naar de PEP (de plaatselijke zeeman en de meest luxe winkel hier), en met hem ga winkelen.
Gelukkig heeft Bernadette wel kunnen regelen dat hij naar school kan.

Gisteren kwamen de oma’s, tantes of moeder met de babies voor het melkpoederproject. De babies krijgen 6 maanden melkpoeder van Bern, de meeste zagen er heel goed uit. Van een baby ben ik echt geschrokken. Eerst had ik niet in de gaten, maar ik trok de doek om de baby en beetje weg en schrok me rot. Zo’n mager, totaal uitgedroogd baby’tje. Er zat weinig leven meer in. Ik vroeg aan tante hoe oud ze was 1 maand was het antwoord toen ik later op de geboorteakte keek bleek het meisje 2,5 maand te zijn. Moeder was de week ervoor niet geweest om een of andere reden. Ze woont 1.5 dag lopen bij Bernadette vandaan. Ik had het babytje even vast en kreeg echt een brok in mijn keel. De moeder was overleden en tante zorgt voor haar. Bernadette wilde graag dat ze een nacht overbleef zodat ze kon zien of tante wel op tijd de voeding zou geven, om de 2 uur. Maar tante kon niet blijven want dan zou de familie ongerust zijn ze woont nl echt in de bush en ja...... mobieltje en internet kennen ze in de bush niet. Volgende week komt ze terug en zal ze overblijven... als het dan niet te laat is.
Ik zal proberen een foto te downloaden van de baby, maar weet niet of dat hier lukt. Ik had gisteren nl deze hele brief al gemaakt en daarna crashte alles dus nu ben ik maar weer opnieuw begonnen
In de laatste nieuwsbrief nr. 13 (zie www.bernadettejansen.nl), schrijft Artina van een andere baby die er ook zo slecht aan toe was, een jongetje, hij is helaas overleden. Heel triest, maar harde werkelijkheid.

Gisteren heb ik ook nog met de kinderen gespeeld, ze hangen als klitten aan je, zitten steeds met hun klefe handjes door mijn haar, en willen je allemaal aanraken. En ze zijn dol op mijn foto en video camera. Het zijn echt schatjes maar kunnen ook goed ruzie maken. Willemijn en Misha, het gaat heel goed met Gmelma, ze zat gisteren lekker te schommelen en is niet meer zo verlegen. Ewout en Jenny, met Elisa gaat ook alles goed, ze heeft de jurk al aan en was heel blij met de aap en het speeldoosje en ik moest jullie heel hartelijk bedanken van haar moeder en van oma Marilha. Ze waren heel blij.

Gisteren was ik ook even in de stad, en wat dacht je de hoofdwegen in de stad zijn geasfalteerd ik wist niet wat ik zag, zo’n verbetering. De binnenwegen in de stad waren wel verslechterd, maar wie weet gaan ze die ook nog eens asfalteren.

Mensen en Expeditie Mozambique, de speeltoestellen zien er nog goed uit en de kinderen genieten ervan

Bedankt allemaal voor de reacties is erg leuk om te lezen. Groetjes van Bernadette en mij en tot de volgende keer.

Groeten
Loes