zuid africa, mozambique

Zuid Africa, Mozambique

Op 4 april ‘s morgens om 6.30 uur ben ik vertrokken naar Schiphol. Ik had op de site van KLM ontdekt dat ik 20 kg aan bagage mee mocht nemen plus een golftas van 20 kg. Ik heb wel geen golfuitrusting maar ja... dat stond er niet bij. Ik heb dus de hele tas volgestouwd nmet babykleren. Op schiphol aangekomen hoefde ik alleen nog maar mijn bagage af te geven, de 1e tas ging goed. Toen de golf tas (Ik had er net geen 20 kg in gedaan mar 19,6 kg kunnen ze daar in ieder geval niet over vallen). De dame bij de incheck voelde eens aan de tas, keek mij aan, zei “ ik moet hierover even bellen, ik dacht o, help maar vertok geen spier en zei ja hoor ik wacht wel even. Gelukkig kreeg ik de golftas er door, zonder te checken of er een golfuitrusting inzat. Normaal betaal je 30 euro per kilo aan overgewicht, lucky me...
De vlucht was heeel lang maar verliet verder goeg. Ik had wel een hele vervelende man achter mij. Hij ging helemaal uit zijn dak als ik mijn stoel leuning een stukje naar achter wilde doen maar ik heb het overleeft. Ik landde om 21.30 in Johannesburg en daar stond Frank van de MAF klaar en bracht mij naar mijn hostel waar ik 2 nachten heb geslapen. Het was daar overigens super saai en ik was blij dat ik dinsdag morgen om 5.30 werd opgehaald door de MAF voor de vlucht naar Mocuba. We vertrokken om 7.00 uur naar Beira 3,5 uur vliegen. Er waren nog 5 andere passagiers en 2 piloten 1 in opleiding en 1 ervaren co-pilot. Ik had eerder in een klein vliegtuigje gezeten en vond dat nou niet echt geweldig. Maar het viel erg mee. Netjes tussen de grote wolken doorgevlogen zodat de turbulentie minimaal was. In Beira moesten we tanken. Het hele vliegveld was daar leeg. Er was echt niemand. Ik had het idee of het vliegveld voor ons open was. Na een1 gingen we de lucht weer in, op weg naar Derre. Derre is echt een heel klein dorpje. De MAF landt daar bijna nooit. Onze piloten waren er nog nooit geweest, en verder landt er nooit een vliegtuig. De dag ervoor had de MAF gebeld of ze het gras wel zouden maaien op de landingsstrip konden we niet landen. De piloot vloog eerst laag over de strip om te kijken hoe hij moest landen, de 2e keer zou het gaan gebeuren. Intussen kwamen er al allemaal mensen naar de landingstrip rennen,want ja ze zien daar niet elke dag een vliegtuig. De piloot proberen te landen, de wielen raakte even de grond, maar het ging niet dus het steeeg snel weer op. Ik vond het reuze spannend, maar dacht wel hoe gaat hij de nu doen. De co-piloot ging het nu proberen, 3x scheepsrecht. Hij kwam heel rustig aanvliegen en denderde vervolgens over een de hobbelige strip met echt een rotgang. Ik schreeuwde nog net niet REMMEN......... Bijna aan het eind van de stip stond het vliegtuig stil. Nou toen gebeurde het.... half Africa liep uit. De mensen en kinderen kwamen overal vandaan. Ik denk dat er wel een paar honderd mensen waren, We hebben even rondgelopen, foto
’s gemaakt, ons even laten bekijken want ja je ziet niet elke dag een vliegtuig met blanken. Toen de motor weer werd gestart dachten ze volges mij dat de wereld verging. En stoven achteruit. Nog wat gezwaaid en op naar de volgende stop Mocuba. In Mobuba komt de MAF bijna maandelijks. Ook veel bekijks maar het viel erg mee. Bernadette stond al klaar, had een auto geregeld dus ik kon zo instappen, en was erg blij dat ik eindelijk in Mocuba was.

Op het terrein van Bernadette is erg veel veranderd in 2 jaar. Ongelofelijk ik allemaal aantrof en hoe netje alles eruit ziet. De EHBO post was klaar, de eetzaal was gebouwd. vol trots rondgeleid intussen alle mens begroet, omhelst en handen geschud. En kennis gemaakt met de “klein koning” van het terrein Zijn naam is Feliz (betekend gelukkig) Hij woont met zijn oma bij Bernadette. Volgende keer zal ik het verhaal achter Feliz en zijn oma vertellen,.

Vandaag (7-4) was het een nationale feestdag, vrouwendag, dat moeten ze in Nederland ook maar eens invoeren. Bern had 20 vrouwen uitgenodigd om te komen eten. Ze komen dan echt well-dressed al dansend het terrein op. Sommige dragen een pruik met steil haar, echt geen gezicht maar zij vinden het helemaal te gek. Er kwamen ook nog een aantal oude oma’s met kleinkinderen (de beide ouders van deze kleinkinderen zijn overleden dus oma van 70 moet voor ze zorgen). We hebben stoelen dans met ze gedaan en je kunt echt erg met ze lachen en zitten vol humor. Na het eten hebben nog een soort basketbal gespeeld. Leuk om mee te maken, want nu zie je hele andere kanten van de vrouwen. Over het algemeen zijn ze best verlegen en heel beleeft, nu waren ze echt bloed fanatiek.
Wat zijn het toch leuke mensen, ze hebben een hard leven maar maken er wel wat van.

Het is momenteel erg warm voor de tijd van het jaar. Ik denk dat hij over de 40 graden is.
Voor de oogst is dit funest, het zou momenteel veel moeten regenen. Als het niet snel gaat regenen ziet het er naar uit dat de mensen hier de komende maanden honger gaan lijden. Er is nu al niet veel groente te krijgen. Maar hopen en bidden dat het snel gaat plensen.

Ik heb vandaag ook een aantal jongetje blij gemaakt met nieuwe kleding. Er woont hier een jongetje bij Bernadette en als je zijn broek ziet er zitten allemaal gaten in en hij loopt half in zijn onderbroek. Hij heeft maar een stel goede kleding en een schooluniform. Ik heb hem vandaag een nieuwe broek en shirt gegeven. Hij keek en lachtte of dat hij het miljoen had gewonnen. Marijn, volgens mij was het een broek en shirt van jou. Ik heb een foto van hem gemaakt.

Ik ga er een eind aan breien en laat snel weer iets horen

Groeten

Loes